Ulan ibne hayat, diye söylendi kendi kendine, ama yaşamın ne suçu vardı ki?
Yaşam kimseyi güle oynaya karşılamamıştı ki.
Kimseye bir vaatte bulunmamıştı.
Kimin kimle yaşayacağını, birliktelik sürdüreceğini, kimin kimle yatacağını ya da dost olacağını, ne kadar yaşayacağını nerde ve nasıl öleceğini vaat etmemişti ki.
Ama hep başına gelenlerden sonra şunu söyleyebilirdi; yaşam dalyarak bir milletvekili değil, duygu milletinin vekiliydi. Yapılan doğruların ya da yanlışların sonucunu getiriyordu, hem de hemen, leylekleri kargo şirketlerine bin basardı.
ACI SİGARA/ SARP BENGÜ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder